Hüzün var gökyüzünün maviliğinde
Doyasıya yaşayamadığım
Bir sevdanın şaşkınlığı yüreğimde
Bir sevda ki her anı üzücü
Çok isteyipte bir türlü yaşayamadığım
Unuttum geçen zamanı
Hangini yaşıyoruz mevsimlerin
Sersem gibiyim,hiç birini bilmiyorum
Ben zaten yaşamıyorum ki

Odama hapsettim kendimi dışarı bile çıkmıyorum Yoruldum artık seni yaşlı gözlerimden silmekten
Üşüyorum ay karanlık,yıldızlar yok gökyüzünde
Yüreğimde kalan aşkının
Kırıntılarıyla yazıyorum bu gece
Her tarafım darmadağın,kadehim boşalmış
Masamda buruşturup bıraktığım kağıtlar
Kül tablam izmaritlerle dolmuş
Çok mücadele ettim yüreğimle
Ben bitmemesi için uğraş verirken
Sen ne güzel bitiriyorsun yüreğimde ki seni

İçimde kalmalıydın kimse bilmemeliydi..
Hatta sen bile,gerçi sen hala bilmiyorsunya
Odamın camını açıp dışarıya baktığımda
Esen rüzgarda sesini duyar gibiyim
Dinlemekteyim rüzgarın esintisini
Çok acayip sesler titretirken kulağımı
Bir senin sesini duyamıyorum
Helal olsun sana o’nuda mı yasak ettin bana ?

Artık sana dair herşey bitmek üzere yüreğimde
Bedenim de,kalbim de..
Umarım böyle daha mutlu olursun..
Biliyor musun daha çok çay içer oldum..
Hani sen severdin çayı ben sevmezdim ya
Ellerimde şimdi kadeh yerine çayın sıcaklığı var
Geceleri,daha çok bakıyorum yıldızlara
Artık dert ortağım onlar
Her gece onlara anlatıyorum derdimi..

Galiba bugün günlerden pazar
İçim nasılda acır sensiz bilir misin ki ?
Aşıkların el ele sokaklarda gezdiği gün
Beni sensizliğe hapsettin
Kimbilir kimlerin canını yakıyorsun
Sabır diyorum yüreğime sabır
Ben burda sensizlikle boğuşurken
Kim bilir sen ne kahkalar atıyorsundur
O öpülesi dudaklarınla sokaklardan geçerken
Bense sensizliğin yükü altında salıyorum kendimi
Hiç üzülmediğim kadar üzülüyorum
Benim eğlencem kadehim oluyor
Üzülmek oluyor hıçkırıklarımın eşliğinde
YEŞİLIRMAK