NAYIR NOLAMAZ
(5.BÖLÜM)
.
Yıl 1960’LAR...
.
Bak evlat dedi fabrikatör "Talat" bey’e
Lafı da oturtmuştu tam da gediğine

Bizim gibi insanlar şerefli için yaşar
Namusu için ölürler ve adamı da harcarlar

Ama sen bunu anlayamazsın
İnsanlıktan nasibini almamışsın

Nalan sende ağlama yavrum, Allah kurtardı
Değmez bunun gibilere, bunun yok standardı

-Nayırr ağlamıyorum amcacığım gözüme toz kaçtı
Talat dediğin zaten gözünü parayla açtı

Neyse dedi "Talat",
Biz ayrı dünyaların insanıyız artık
Satılık atın var mı bey baba,
biz bu muhabbetten sıkıldık

Amcası yan baktı dümenden
Lütfen haddinizi biliniz
Daha fazla çirkinleşmeden
Buradan derhal gidiniz

"Talat" pişkin pişkin onlara gülerken
Şu cümleyi kurdu ellerini cebine koyarken

Yıllar önce çılgınca sevidğim
bir kadını hatırlattınız
Şimdi sevmiyorum onu, sevmiyorum,
Vallahi bıktırdınız

"Nalan" Bu elim dolu sözleri duyunca
Bir anda başladı koşturmaya

Bir o yana bir bu yana koşturuyordu
Nereye koşuyordu kendisi de bilmiyordu

Nalan’a dur dediyse de amcası yetişemedi
O sırada ise bir atlı dört nala gelmekteydi

Koşarken nayırr nolamazz diyordu
"Nalan" ağladıkça ağlıyordu
Malesef gözü kör olduğu için
Üstüne koşan atı görmüyordu

Ne yazık ki "Nalan" atın altında kalmıştı
Bütün kemikleri kırılmış, adete şaftı kaymıştı...

5. Bölümün sonu