hoyrat zamanın avuçlarında çocukluğum
bir de yeşil gözenekli odalar kır ellerime

...

gölgemdeki yaranın bir parça
güneş sevinmişliği
her an’a kırmızı akar
her an’a mavi



buğday uçlu çocuğun rengi
hasır mevsime düş dantelleriyle gül dokur
kıyısında kuş çığlıkları nasıl bir evrenselliktir
kuşatır gök ninnisiyle aşkı
duvarlara vuran saatin sarkacında
alımlı rüya gece
bir ışıkla dağılan parçalar
azaltarak büyürken kendini




sessizliğin şahane uykusuna
nar aklarıyla doğrulur mızrak ürpertisi
içim kanar eda makamıyla biçilen boşluğa
tarar saçlarımı rüzgâr
harlı ateşin su sancısında yol
bir muntazam ırmak..
çizdim bunu ayışığına
gözlerimde dolu yağmurları
ahraz geceyle bölüşür aydınlığımı
parlar deniz
parlar karanlığın gül yaşı

dar vakitlerin geniş aynalı ağıdı
gizlilikle anlatır sindiğim koyları

orada masmavi ağaç
dudaklarımın ıslığı


...