Dolaşıyor zihnim, bölünmüş uykunun gözbebeklerinde
eski bir atlas oluyor gölgem, şehrin el ayak çekmiş yüzünde

kalbimde haklı bir kırgınlık, özlemlerimde derin izler
sihri alınmış nefesin sesi gibi sevişlerim
karanlıkta bir ışık süzmesi güneşi arayan tenim

sus diyor içim sus
sonrası bir ip gibi boğazıma dolanıyor
geride bırakıyorum kırgınlıklarımı

intihar ediyor tenimde bir bir kelimeler
geceye ve sana esir düşüyorum

kendime, bir tek kendime soruyorum canımın acısını
“içime attım içimden atamadım” seni

şimdi sarılsan saatlerce ağlarım

ah be adam gözlerine düştüğüm günden beri
üstüm başım sen
çıkarıp atamıyorum gülüşlerini

keşke dememek için sihirli bir dünya arıyorum
ve inanıyorum göğün sonsuzluğuna
muhatabı diyorum, işte orada

kalbim hırçın, gözlerim asi, sevmelerim kırgın sana
isyana yelteniyor kelimelerim

hüznümü sığdıramadığım yüreğimi biir bir sorguluyorum
her adımda düşüyorum yangınına
ve yıldızlı gök evinde kayboluyorum

yüreğimde ne varsa sevdim diyorum

rüzgarına yüzümü adar gibi
gecenin sabahı doğuracağı saate bakıyorum
yol boyunca dilimde bir şarkı
geçiyorum gecenin koynundan incecik

sevginden sevgime ...
ruhuma nüfus ediyor bir damla yaş
buz mavisi bir soluk, karışıyor eğildiğim güneşin yüzüne

hadi ebedi gülümse...🍃