Özgür düşler çizen,
Ellerim mi seni aldatan?
Benliğime vurulmuş kelepçeler var.
Duy beni...

Duy ki;
Afrika’dadır yüreğim
Anne memesinde süt yok
Anne midesinde ekmek yok
Bir lokma
Aç yüreklerin savaşındayım ben
Ellerime bakma benim yazıyor
Yürekler ülkesinde sürgünüm
Kelepçem bileklerimden öte
Yüreğime vurulmuş.
Söyle...
Özgür düşler çizen,
Ellerim mi seni aldatan...

Ben yüreğimi verdim
Bir sabah bomba sesleriyle uyanmış bir çocuğa
Onun korkularında cesaretim
Tepesinden düşen bombalarda yüreğim
Ah değmesin bir çocuğa diyorum
Düşüyor yüreğim bombalardan önce
Bir ülkenin köylerine
Adı değişken yamyamların
Dün Amerika
Bugün Rusya’nın
Ağlattığı anaların gözyaşlarındayım.
Merhamet olup düşüyorum
Çocukların saçlarına
Umutsuz bir ananın gözyaşlarıyla.
Şehirler düşüyor önce gözlerimden
Asker postallarında ezik düşlerim

Ben bir halk düşlüyorum
Düşlerim ürkek
Yürekte gizli sevdalardan söz ediyorum
Esir alınmış sevdalardayken ben
Sen ellerime takıyorsun,
Özgür düşler çizen,
Ellerim mi seni aldatan?

Düşlerden sıyrılıyorum
Bir ülkeden sıçrıyorum
Evrensel oluyorum
Bir babayım diyorum
Vuruluyor az ötemde çocuklarım
Toprağa saplıyorum tırnaklarımı
Kan yutuyor ot veriyorsun diye...

Topraklar kimin vatanı
Kim suyun sahibidir
Kim büyüttü bu çocukları...

Kim serpiyor bu kin tohumlarını

Ah düşüncesi suç sayılmış insan
Vurulup düştükçe toprağa sen
Kin biçiyor nesiller

Grozni, Çeçenistan Irak
Her gün bir coğrafyada akıyor kan
Ben özgür düşlerimden dönüyorum
Ellerim duaya kalkıyor
Bir halk görüyorum ufukta
Sanki müjdeleniyorum
Büyüyor umutlarım

Bir halk saklı düşlerimde
Büyütüyorum şimdi fikirlerimde

Sakın ellerime bakma
Esirim ben her ülkede
Adım Ayşe,
Adım Cemil
Ağlıyorsa bir yerde bir anne
Bil ki ben o ülkede tutsağım
Sakın bakma ellerimin
Özgür düşler çizdiğine...