Dayı gibi arkadaş.
Dayı gibi sırdaş zor bulunurmuş.
Dayı dediğin zaman akan sular dururmuş.
Güzellik insanın içinde.
Önemli olan onu görmekte.
Görmek de değil.
Aslında bakmasını bilmekte.
DAYI dan tavsiye.
Ukala ile dost olma.
Çok konuşur!
Boş konuşur!
Kem konuşur! üzülürsün.
Kendiini şair sanan ukala ile muhatap olma.
Kendince şiir yazdığını sanır.
Kağidı kalemi eline alır.
Önce kalp kırmaktan başlar.
Güya kendince taşlar.
Edepsizce haşlar...
Hele de şimdi ki, kendini bilmez şair sanan insanlar.
Başarılı olanları harcamaya çalışırlar.
Hakkında yazıp cizip karalarlar.
Bu benciller.
Hep yalakalık yapıp, taraf yanlarlar.
Hatır, hürmetten hiç anlamazlar.
Çoktur!
Böyle çok bilmiş ukala insanlar.
Kendi, tokta olsa.
Açtır doymaz gözleri.
Tükürsen de hiç utanmaz yüzleri.
Bilir bilmez, şiir diye yazar ağır sözleri.
Başarılı olanı çekemediğinden sahtedir, özleri...
Çoktur, takma kafana böyleleri.
İşine gelmeyince bağırsan asla duymaz.
Yüksek uçar, kendice seni adamdan saymaz.
Her yerde, her ortamda düzene uymaz.
Her şeye maydanoz olur.
Bir türlü yerinde durmaz.
Kendini bilmez.
Çoktur!
Çok görme bunları.
Çok bilmiş ukala insanları.
Sevmem iki ayaklı kaypak şeytan tipini...
İnan, idam sehpasında kesmez cellat ipini.
Kardeşinde olsa açmaz kapını.
Çoktur...
Çekemez başarılı olanı.
Çünkü, içi fesat ukala biridir...
İşte, kendince yazmış örnek bir anı...
DAYI der ki, dostu düşmanı tanı.
İnan ki, huy çıkmaz çıksada canı....
Bozuktur onun kanı...
Aramızda çoktur..
Aman bunları iyi tanı...
Çok bilmiş ukala insanları.
Dinçer Dayı