Nereye gidersin gurban olduğum
Sana varacağım yol bırak bana
Kahve gözlerinde canım bulduğum
Sırma saçlarından tel bırak bana.

Ne yapsam ne desem bilmezsin derdim
Geçtiğin yollara canımı serdim
Sensiz olur sanma benim bir yurdum
Kırma tutunacak dal bırak bana.

Deli poyraz olup zamansız esme
Tutam tutam yolup ciğerim kesme
Açtığın yaraya bir de tuz basma
Derdimi demeye hal bırak bana.

Sıladan gurbete beklerken yolun
Duyduğum o sözle kırıldı kolum
Vebali büyüktür bu nasıl zulüm
Son kez sarılmaya kol bırak bana.

İster canımı al, ister yak beni
Çarmıha gerip te dara çek beni
Alnıma namluyu daya çak beni
Vuslat namesinden dil bırak bana.

Bir gün olur senden önce ölürsem
Aşk uğruna yandığımı bilirsen
Bizim ele yolun düşer gelirsen
Bir Fatiha bir de gül bırak bana.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)