Kırık iç çekişleri getiriyor uzaktan rüzgâr
Özlemli tenimde güneş yanıkları
Avuçlarımda kül rengi pişmanlıklar
Hüznümü ağırlıyor gönlümde bir kadın
Küflü aynalardan damlıyor hüzünler
Gövdemin sargıları açılıyor aşk kapımı çaldıkça

Çığırtkan halaylar kurulmuş çöllerde
İnsanlar figan kaçışların konvoylarında
Analar kanlı kınalar yakmışlar avuçlarına
Dillerde ölümcül bir ağıt şimdi yaşamak
Kalıp düşleri toprağa gömüyor silahlar

Bir çocuk ağlaması yıkılmış surlarda
Sıyırıp kederini gözlerinden öpesim gelir
Minik ellerinde mülteci bir çizgi hayat
Yaşlı gözlerinde yanıtı imkânsız sorular
Hangi düştür vurulan apansız kaygılarla!
Kanlı sobeler oynanıyor artık sokaklarda

Ecelin havarileri cirit atıyor aramızda
Şehirler karanlık bir mağara nicedir
Kederin elleri bağlı, ihanet kör ve sağır
Anılarımızı yerle bir ediyor bombalar
Umut uzak bir şehir, devrik bir soba
Tükeniyor sabır, üşüyorum buralarda

Selahattin YETGİN