Çok güzel insandı, vade yetmedi
Bizleri bırakıp, çekti de gitti
Azmetti, dayandı, çare etmedi
En son dünyasına, baktı da gitti,

Çok eziyet çekti, anam demedi
Günlerce uykusuz, yemek yemedi
Bir ömür boyunca, yırtık yamadı
Sular seller gibi, aktı da gitti,

Ayva yaprakları gibi sarardı
Yavrularım derken, içi karardı
Herkesi severdi, hatır sorardı
Kanlı gözyaşını, döktü de gitti.

Babam der sırtını, bana yaslardı
Muhabbet kuşuyla, kedi beslerdi
Balkon bahçesini, tek tek süslerdi
Türlü çiçekleri, dikti de gitti.

Garipti, yetimdi, hem anam derdi
İyi huylarını, bize gösterdi
Biz bir elbiseydik, o da astardı
Miski amber gibi, koktu da gitti.

Göktuğ, yunus Emre’m diye ağladı
Kızım Sadiye’ye, gönül bağladı
Şelaleler gibi, aktı çağladı
Bizi ta ciğerden, yaktı da gitti,

Hısım akrabalar, safta durdular
Yaşasaydı diye, hayal kurdular
Hepsi buradaydı, kale ördüler
Ardına canları, taktı da gitti.

Necati yokluğun, yedi bitirdi
Başka âlemlere, aldı götürdü
Perişan eyledi, hasta yatırdı
Kurulu düzeni yıktı da gitti.

Necati OCAKCI
Kayınpederi Halk şairi
2023.06.2023
ANTALYA