madem öyle
dönüşün eşiğine koyduk alnımızı
sesin ipine dizdik nefeslerimizi
soluk soluğa günler geçti
takvim yapraklarında silinip gitti aylar
yavaşladık
hatta durakladık
beklemek için

çünkü durmak zamanı da yavaşlatmaktı
ihtimalleri azaltmaktı
yeşil halıya alın koymaktı
beklemekti cennetsi duygularla
ne muhteşem bir beklemekti o
ömür boyu

en güzel kokulardan sürünüp
en temiz elbiselerden giyinip
en safiyane duygularla donanıp
büyük bir heyecan seli gibi akmaktı
sessizce
sınırsız bekleme anlarına
kimsenin alanını ihlal etmeden

madem öyle,
öpülmeliydi
her kaville mühürlenmeliydi sevdalarımız
aynalara aldanmadan
yansımalara kanmadan
eşiklere takılmadan
yarılan göğsümüze umutlar dökülmeliydi
beklerken

kardı toprağımız
nadastı
vedalara alışkındı
vaktin sahibine adanmıştı
koluna girilmişti bir kere
yer sorulmadan
yanında beklenmeliydi
elbet

kural yok
hudut yok
çizilen sınır yok
özgürlük yok
beklerken,
razı olmak var
serin gölgeliklerde rıza göstermek var

yorulmamak
vazgeçmemek
arzu ve hevesle
gönülden hararetle sevmek var
sevgiyi yaşamak
yaşatmak,
paylaşmak var
beklerken

redfer