Adımları izlerken şu kaldırım taşları
Görünce çok üzülür öne eğik başları.

Derme çatma desenler ayaklara dokunur
Yoksulluğu her taşın çukurundan okunur.

Bir dolmuş ki buluttan tek değil üzüntüsü
Üstündeki yaralar pençenin kazıntısı.

Yüzü kızarmış gibi gökyüzü allar çalmış
Anlaşılan o bulut bundan büyük ders almış.

Bir dahaki sefere sağanak ağlamamış
Çok sevinmiş o taşlar karalar bağlamamış.

İki taşın arası ya yosundur ya çayır
Eğer kumlar dolmuşsa yanıyor cayır cayır.

Yıkık dökük damlardan taşlara toz dökülür
Ağartır gözlerini bu işe can sıkılır.

Yağmurla birleşince üstü başı pis olur
El ayak çekilince kızıl bir çamur kalır.

Yürürken bir ihtiyar üstüne basa basa
Taştan özür diliyor ucu demirli asa.

İşte güneş batıyor yine akşam olmakta
Uyandı yarasalar , sokaklara dolmakta.

Bundan endişe duymaz ona bir ses,can gerek
Gözleri net görmekte ışığı yakmış direk.

Bu sokağın taşları inlerken hazin hazin
Aldırmaz gelip geçen ne kışın ne de yazın.

"Bir oğlan bir kız için" tutar "kendini vurur"
O kaldırım taşları halâ yerinde durur.

Vahdet-i Can ( VAHDET ÇİL )
Amasya , 07 Ekim 2020

Foto : Amasya İçeri Şehir