Uyan Şatıroğlu duy neler oldu
Dört bir yanım gören körlerle doldu
Lokmasın paylaşan komşular öldü
Kimseler kimsenin derdine yelmez
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez

Kar altında kardelenler üşüyor
Dostun tarlasına güve düşüyor
Aslanın payını it bölüşüyor
İnsan seyre durdu dersini almaz
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez

El atına binen hür mü olurmuş
Hakkı tanımayan pir mi olurmuş
Alın teri yüz’e kir mi olurmuş
Dert çeken derdiyle depreşir gülmez
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez

Kuşun sütü eksik komşu masa da
Kardeşlik umudu bin bir tasa da
Kurtlar kuzularla dostluk kursa da
Aslı haramiler vefayı bilmez
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez

Yer Demir Gök Bakır hiç’den ibaret
Gelip görüp gitmek üç’den ibaret
Kral köle farkı, taç’dan ibaret
Mayası mert olan sözünü delmez
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez

Toprağı mülk sayan çiğnedi geçti
Her kim ne ektiyse ektiğni biçti
Kalbi Kabe olan şerbetin içti
Gerçek seven aşık cefadan yılmaz
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez

Yüreği olmayan korku güdüyor
Aklı gevşek olan diyet ödüyor
İyiler atlara binip gidiyor
Bir eser bırakan ebedi ölmez
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez

Bila-i yi arşa çağıran deniz
Daldığım deryada kalmadı bir iz
Özü sözü bir birinden ter temiz
Hakka aşık olan kötülük bilmez
Şu dünyaya bir Veysel daha gelmez ... Bilal Karaman (Bilal-İ)