Niceleri geldi, nicesin geçti
Kırılan gönlümü alan olmadı
Gönülden sunduğum ömrümden içti
Akşamdan sabaha kalan olmadı

Beni benden alan nasıl şeydi ki
Aşk bende olmasa canan neydi ki
Hatasıyla sevdim neye değdi ki
Yollarımda yoldaş olan olmadı

Şu yaralı sinem dostluğun yurdu
Kime güvendiysem derinden vurdu
Kalbime gömdüğüm kıpraştı durdu
Anılar silinip yalan olmadı

Kıymetlim dediğim bozdu tadımı
Suskunluğum bastı iç feryadımı
Bir semtin adı mı, park ın adı mı
Vefa neydi sordum, bilen olmadı

Umudu umuda ekledim durdum
Vebali feleğe yükledim durdum
Ayak seslerini bekledim durdum
Dönüp de kapımı çalan olmadı

Yarensiz günlerim, külliyen zarar
Yıllar devrildikçe endişem azar
Canına yandığım, bu dünya pazar
Çiğnenip ezdildim alan olmadı

Dilimde sessizlik, ruhumda nida
Bilal-i boğdular bir bardak su da
Kefensiz tabutsuz kaldım ortada
Saf tutup namazım kılan olmadı... Bilal Karaman (Bilal-İ)