Kokum yok benim
Mısır koçanı da değil yüreğim ve saçlarım
Engebeli yollardan geçtim ben
Kuytularda ıslıklanan ruhum ve sevdam
Aşkın izafi yörüngesinde değilim
Aşkın merkezindeyim hatta ve hatta merkezi aşkın

Meali ölüm bazen insanın
Mizacı yaralı ve delişmen rüzgârın
Müdavimi bir yaprak bir çiçek olmanın
Bedeli varsın olsun solgun tenim
Asla da silik bir iklim olmadım ben hem
Hemhal olduğumdur aralıksız yüce Rabbim
Bilmezler o münafık gölgeler neye denk düştüğümü
Sadece savsaklar da benliğimi…

Aşikâr aşkım ben
Aşkın ve insan olmanın
Ve de kalmanın bedelini ödüyorum
Söküklerime aldanmasın kimse
Hiç olmadığı kadar şık ve revaçta bir yürektir
Haiz olduğum
Sonsuzluğun hazzına vakıf
Sıra dışı ruhumla iz düştüğüm…

Rabbimin bahşettiğine nasıl nasıl da müteşekkirim:
Hem de defteri kebiriyim yalnızlığımın
Çat kapı aşk çat kapı rüzgâr
Müridiyim ben enginliğin;
Muadiliyim sonsuzluğun
Münzevi bir beşerim
Arada şaşarım
Lakin şaşmam yolumdan
Rabbime taptığım kadar yalnızlığıma çamur atanlara
Alabildiğine yakın bir o kadar uzak
Çünkü içine düşmediğim bir tuzaktır mizacımın
Saklı olduğu
Semada uçuşan ruhumla
Evreni tavaf ettiğim kadar mutluyum…

Acımla açtığım yüreğim
Aslında mühür vurduğum
İkilemde kalsam bile ikiletmediğim aşkın tapınağıdır
Sevdalandığım Mevla’m ve yurdum
Yudum yudum içtiğim suda saklı sadece bir damlaya
Tekabül ettiğim farkındalığında
Soyutlandığım insan izleklerine
Şaşarım ve şiarım öykündüğümden fazlasıdır hem.

Hali hazırda saklı tuttuğum
O masum ve yetim çocuğun başını okşayandır
Rabbimin estirdiği rüzgâr
Nasıl da aşikâr
Aşina olduğum hüzün cetvelim
Bazense boyumu aşan dalgalar ve aşk
Öldürdüğü nefsimden tek adım sekmeden
İçimde saklı masumiyet denen iklimden…