Ne zaman haksızlığa karşı durmak istesem,
Birileri ağzıma yumruğunu kapatır!
Yapılan kötülüğü, yüze vurmak istesem;
Hiç sormazlar, dilimin altında neler yatır...

Ben, doğruyu söylemek isteyince tık nefes!
Deveyi hamutuyla yutanlardan çıkmaz ses!
Minareyi kılıfa, sığdırıyorlar ya, pes!
Çekerler kalemimi, yazdırmazlar tek satır...

Akıllı geçinerek hep övünüp dururlar…
Haram, helal demeden vurgunları vururlar!
Uyarmaya kalk da gör, ne küfür savururlar!
Sen, iğneyi kendine, mıhı ellere batır...

Devletin malı deniz, derler yemeyen domuz!
O denizi teriyle doldurur sor; kaç omuz!
Bozmuş cumhuriyeti, koymuş adını da muz!
Hep söylerler; gelenler, gidenleri aratır...

Hak yolunu öğütler, en ön saftaki pirler!
Bu âlemde doğruyu söylemezse vampirler;
Ahrette bülbül gibi, gör nasıl söyletirler!
Orada dinlenmez hiç, ne bir gönül, ne hatır...

Kul hakkını kul siler, silmez ki onu Allah!
Agop’un kazı gibi, yutanlara vah ki, vah!
Alma deniyor asla, dünyada mazlumdan ah!
Mazlumun ahı bir gün, damarları çatlatır...

Antalya-2013/12
Halil Şakir Taşçıoğlu

OCAKLARA KÖZ DÜŞTÜ KİTABIMDAN...