Birgün iki yabancının karşılaşmasından,
Meydana gelen, tuhaf bir histi aşk,
Ama kimisi tutkusuna, kimisi hırsına,
Kimisi de vurdum duymazlığına tercih etti onu..
Çok az kişi anladı aşkın kıymetini,
Çok kez yaşanır sandı birçoğu..
Karıştırdı durdu benliğinde hevesi ve hoşlantıyı..
Oysa aşk bütün duyguların iç içe yaşandığı,
Nadiren karşılaşılan bir histi..
Tanıdıkça bir insanı, güzelleşmekti..
Güzellikler yaratmaktı,
Hayata dört elle sarılmaktı..
Şartlar ne olursa olsun,
İki kişilik bir dünyada, huzuru bulmaktı birlikte..
Bağlanınca birbirine bir daha kopamamaktı..
Saygı, sevgi, sadakat ve hoşgörü üzerine,
Yaşanması gereken,
Bir yaşam biçimini tercih etmekti..
Dünyadaki diğer adamlara ve kadınlara,
Kör olmaktı..
Başaranlar mutlu yaşadı..
Başaramayanlar ise hep eksikti..
Gün gün eksildi farkında olmadan,
Hissizleşti, huysuzlaştı..
Yaş ilerledikçe anladı..
Gençlik heyacanları gibi olmuyordu,
Artık hiçbir şey..
Kalp nadir yakınlık hissediyordu karşı cinse..
Ruh sevmiyordu körü körüne..
Aşk ruhlar arasındaki anlaşmaymış..
Ruhuna iyi gelene denk gelmek ise,
Bir mucizeymiş meğerse..

Şiir: Gönül Çeşli
0.1.05.2023