Bir gülü sevdim, hazan vakti kanım kaynıyor,
Pembe yanaklarda gönlüm de, güzel bilmiyor,
Gönlümü verdim dedim. Aşk ile sevdim dedim,
Her ne dediysem de bir türlü yüzüm gülmüyor.

Koklamadan kaybolup gitti, gönül verdiğim,
Gönlüme doğmuş, güneş ay gibi hep sevdiğim,
Şimdi soluk bir resim bendeki geçmişten kalan,
Nerde benim nerde geçmiş de gönül verdiğim.

Ah be gönül verdiğim, hiç mi yanıp sevmedin,
Hiç mi bakarken, görüp kim bu deyip gülmedin,
Gönlümü verdim gönülden sana, sevdim de çok,
Hem de gönülden severdim seni, sen bilmedin.

Yaşlı deyip sevmedin sen, peki kimdir seven,
Genç mi ya zengin’midir, çok da seversin bunu,
Ben sana ondan da çok sevgi verirdim. /Güven./
Ben mi yanıldım severken.Seni sevmek bu mu ?

aruz kalıbı
Müfte’ilün / Fâilün / Müfte’ilün / Fâilün


A.Yüksel Şanlıer
12 Eylül 2008-09-12
ANTALYA