Gören bir de, adam sanneder,
sessiz,sessiz dururken,
bilmez ki içimde ,ne fırtınalar kopmuş,
bu sessizliğimin, arkasında,
bilmez ki, o fırtınalar neden eser,
o sessiz dünyamın içinde,arkasında.

Bilmez ki neden dökülür inciler,usul usul görünmeden,
Ya da kimin için ne için dökülür,
Kimin için yağar o usul,usul yağmurlar,
Fırtınaların, şimşeklerin sonrasından,
Bilmez ki,yağmur dursada sis çöker bulut sarar yüreği,
neden sis çöker, bulut sarar yağmurların arkasından,
Duygular kabına sığmaz ayhuha çıkar,
Denizler,okyanuslar gibi kabarır,
Çırpınır yürek,vuracak bir kayalık arar,
Durmadan.

Ah, biçare gönlüm ah,
Böyle mi çarpacaktı benim kalbim,
Böyle mi,fırtınalara tayfunlara esir olacaktı ruhum,
Böyle mutsuzluğuma mı akacaktı,
pınarlarım,
Ne olurdu,bahardan bir kez ömür yaşasaydım,
Ne olurdu, esmeseydi içimde şu çılgın fırtınalar,
Çağlamasaydı sebebsiz,duygular,
Akmasaydı,göz pınarlarım,
Bir ömür kendimle sevdiğimle mutlu yaşasaydım.
O zaman esmezdi, şimdi ki hırçın fırtınalar.
Güllük gülistanlık olurdu belki de yıllar.

A.Yüksel Şanlıer
16 Eylül 2008-09-16
ANTALYA