Hakikaten de son yıllarda büyük bir insanlık imtihanından geçiyoruz.
Can pahasına girilen bir imtihan bu. Ben demeyi bırakıp biz demeyi başarırsak ancak kazanabileceğimiz çetin bir sınav…
Rabbim kazananlardan eylesin inşaallah

Akrabalarımdan tam 22 kişiyi kaybettim Dilek Hanımcım. Tek tek ölümler oladı bu kez. Kökü kömeci kırıldı insanların. Ocaklar söndü.
Maraş taziye bildirim sayfalarına giremiyorum. Girersem çıkamıyorum. Akrabalarımın dışında tanıdıklarım, hocalarım, şair, yazar dostlarım hep aileleriyle birlikte göçüp gittiler. Dayanılacak gibi değil. Rabbim döğümlüklerini versin inşaallah.
İlk kırk gün robot gibi idim. Kalemi elime alamadım. Büyük acılar önce sadece yaşanırmış.
Yazılmazmış meğerse. Bir buçuk aydan sonra yazmaya başladım.
Daha bu hisler, memleketimi görmeden hissettiklerim.
Eşim ve kızım depremden üç gün sonra gittiler Maraş’a.
Acil ihtiyaçlardan elimizden geldiğince doldurup götürdüler. Gelirken de ailemizi alıp geldiler.
Bir ay anca kalıp geri döndüler.
Hele ilk iki üç günün tarifi yok maalesef. Rabbim şehitlerimizin mekanlarını cennet eylesin. Kalanlarına da sabırlar versin.
Kolay toparlanılacak acı değil bu.
Millet canı derdine düştü. Hava şartları bir taraftan,yaşamı idame ettirme çabası bir taraftan daha ölülerine yana yana ağlayamadılar bile. Kalanların, enkazdan kurtulup yaralı ve sakat kalanların derdindeler. Yıkımı olmayanlar, canlarını kurtaranlar da daha psikolojik travmayı atlatamadılar maalesef…
Bunun yanında elbette çürük elmalar, talancılar, fırsatçılar vs de çıkmıyor değil. Rabbim yâr ve yardımcıları olsun inşaallah.
Size de geçmiş olsun Dilek Hanımcım. Hatay’ın, Kırıkhan’ın ve Samadağ’ın hali de çok çok kötüymüş. İnanın çok içimiz dışımız, ruhumuz bedenimiz acıyor.
İnşaallah hep beraber geri toparlanabiliriz.
Ama biraz zaman istiyor maalesef
Sevgi ve selamlarımı sunuyorum Dilek Hanımcım

Rabbim bir daha böyle bir acıyı yaşatmasın inşaallah. Ne milletimize ne de başka milletlere…
Yüreğinize sağlık kardeşim