Şunu iyi bil!
Bencil ise sevdiğin...
Vay haline...
Aylarca günlerce bekletir...
Seni gönül kapısında...
Senden alacağını aldıktan sonra...
"Ne öyle, aval aval bakıyorsun?"
"Hadi git!"
"Seni istemiyorum!"derler...
Seni aşağılar...
Sana değer vermezler...
Ama...
Sen isyan edip, tepki gösterirsen.
Birden çirkefleşirler...
"Ne varrr?"
"Yeterrr!"
"Bitsinnn!"
"Sen laftan anlamıyor musunnn!.."
"Seni sev mi yo rummm!"
"Anla artık!" diye bağırırlar...

İlk önce yakana sinek gibi yapışırlar...
Binbir eda...
Binbir cilve ile...
Seni, baştan çıkartır... Kafalamaya çalışırlar...
Ne yapar, ne eder, emellerine ulaşir, başarırlar...
Bir müddet sonra...
Roller değişir.
Onlar dururlar.
Sen etrafında, her şeyin ile pervane olursun...
Zaman ile...
Ne olduğunu anlayamaz...
Büyülenir...
Ona, kul köle olursun...
Her şeyin ile..
Seferber olur...
Gözüne hiçbir şey gelmez..
Paranı sonuna kadar, harcarsın biter.
Sonra malını mülkünü satarsın...
Elde ne var...
Ne yok, gider...
Bitersin!
Sağdan soldan, borç paralar alır...
Harcamaya devam edersin...
Ne onun istekleri biter.
Ne de kaprisleri...
Borçlular kapıya dayanır.
Ama, sende ümitler yiter.
Onda sahte sevgi de biter...
En sonun da da...
Sevdiğini sandığın İnsan..
Arkasına bakmadan çekip gider...
Kıymetini pek anlamazlar.
Ama, seni,
Ya gittiğinde anlarlar...
Ya sen bittiğinde...
Ya da sen öldüğünde...
Kısacası...
İş işten geçtikten sonra...
Onlar için...
Gerisinin bir önemi yoktur.
Dinçer Dayı