Hak arasaydı uyanıp derin uykusundan Sezar
Bütün bilinmezliklerin şaşkınlığına atardı zar
Utanç kendi rahlesinden alırdı kutsal kitabını
Yılan baykuşa yenilmezdi, kurt açlığa ulumazdı

Daha yapacak çok işi var şu garip Âdemoğlunun
Önce soyunu anlamayı öğrenecek, düşünecek ah!
Soyluyu soysuzdan ayırarak samimiyeti hatmedecek
Anasından emdiği sütü pişirmeyi yeniden öğrenecek

Zerrece sabırdan helva yapardı bir zamanlar analar
Vefayı kavurup aşka çerez ederdi masumane asaletine
Önce sırrından sıyrıldı insan, yalan oldu tek sermayesi
Bilinmez bir meçhule gidiyor heyhat, ölümdür adresi

Çoğalıyor sevgisizlik, bölündük kendi neslimizin rengine
Önce et ayrıldı tırnaktan, sonra kardeşi sildik lügatlerden
Savrulduk yaban iklimlere, yetmedi girdik yobazın emrine
Bayramlar bile artık anlamsız, aşkı bile sildik biz defterden

Yitirdik doğruluk erdemini, cebren ve hileyle alt edildi insan
Hangi acınmışlık hali özümüzdeki, şu kadrimi nerelere itsem!
Yalnızlığın davulları çalıyor bakın, hangi düğündür uzaktaki!
Dostluklar bile el oldu neyleyim, ah hangi kutuplara gitsem!

Selahattin YETGİN