Taş olsaydı keşke yar uyuduğum dizlerin
Eline eller kondu bende giz’leri kaldı
İçime basa basa o sevdalı gözlerin
Giderken yüreğimden derin izleri kaldı


Bir mum gibi erir’ken bedenim hasret ile
Yüreğim de hep korku kaldım esaret ile
Bilmem kimden yüz buldu hicran cesaret ile
Tutuşturdu kalbimi kül de közleri kaldı


Ben hüznüm’ü yaşarken sen ellerle bahtiyar
Leylasız Mecnun gibi dolandım diyar diyar
Bu muydu yüreğinin yüreğime ahdi yar ?
Aşk sırra kadem bastı sade sözleri kaldı


Umutlarla sularken vuslat hayallerimi
En güzel çağların da çaldın senelerimi
Utanma’dı mı kalbin tutarken ellerimi
Kanattın avucumda hicran bezleri kaldı


Hasretin yüreğim de büyüdü bir dağ oldu
Küçücük bir tohumdu üzüm veren bağ oldu
Çıkılımıyor içinden çözülmez bir ağ oldu
Çığ oldu baharım da soğuk güz’leri kaldı


Deli gibi koştum ben peşinden o yılların
Sonu gelmek bilmedi iç içe oyunların
Maskeleri düşünce o gülen aynaların
Yosma tebesümleri sahte yüzleri kaldı