Hiçlik dünyasında geçti de yıllar,
Yürümekten aciz kaldığım yollar,
Hükmünü yitirmiş zarftaki pullar,
Yâre haber veren bir yol kalmadı.

Çaresiz kaldığım gönül ağrımda,
Sam yelleri esti yanan bağrımda,
Dostlara saldığım her bir çağrımda,
Halimi arz eden bir rol kalmadı.

Nerdesin diyerek seni aradım,
Aşkın defterinde kelam taradım,
Sevdaymış meğerse tümden iradım,
Derdimle dertlenen bir kul kalmadı.

Aşk haklı mı diye sordular bana,
Kimse hak vermiyor hep ondan yana,
Yüreğe saplanmış hançerdir cana,
Artık saklı değil bir fel kalmadı.

Özbekoğlu sevda içten doğarmış,
Zamanı gelince yağmur yağarmış,
Rota verilirse bulut ağarmış,
Önünde eğilmez bir bel kalmadı.

10.04.2023 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK
[email protected]


irat: gelir
sam yeli: çölden esen sıcak rüzgâr
fel: Sır, kişisel düşünce, yorgunluk, bitkinlik ve halsizlik
bel: Dağ sırtlarında geçit veren çukur yer