3
Yorum
40
Beğeni
0,0
Puan
663
Okunma
deşifre ediyor kendi karanlığını
tüm gerçekleri saklayarak
yer açıyor pişmanlıklarına
zihninin boş odalarında dolaşıp
ölüm halkasını çeviriyor an’a
söküp söküp, tekrar teyelliyor uykusuna eceli
mürekkebi kurumuş elleri ile
isimsiz seslere cevap yazıyor
susunca dünya, tüm sessizliği bozuyor
cansız duvarlar, içindeki hışırtıyı kışkırtıyor
yırtılan duvardan ölü kelebekler doğuyor
gömüyor elleri arka bahçenin tenine
gamzesine akan toprak tenini yakıyor
düşük yapıyor paralel evrende dünyanın sihri
eğer diyor...
basamakta ki sese yakalanıyor...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz