Közlenmiş bu sevdan kolay söner mi
Yüreğim isini sildi ardından
Durduk yerde gözler sele döner mi
Gözlerim yaş ile doldu ardından



Geceler karanlık şafak sökmüyor
Sularım çekilmiş yağmur dökmüyor
Sevdiğim ardımdan dönüp bakmıyor
Mevsimler hazanı saldı ardından



Mevlâm sevda ile kurmuş âlemi
Bir fırtına esti yıktı Kale’mi
Kalbimin silindi özne, yüklemi
Cümlelerim devrik oldu ardından



Artık ne yapsam da fayda etmiyor
Soluduğum nefes bana yetmiyor
Gönül bahçem solmuş; bülbül ötmüyor
Yokluğun kalbimi dildi ardından



Sevgiye kurmuştum ben yüreğimi
Yüksünmeden yaptım her gereğini
Kırdın saatimin zembereğini
Saatler zamansız çaldı ardından



Ürktüm insanların kötü hışmından
Korktum yüreğimden kopup düşmenden
Ayırt edemedim dostu düşmandan
Hepsi de sinsice güldü ardından



Giderken kalbimi söküp de gittin
Âşkı bir çırpıda yakıp da gittin
Beni bir başıma ateşe ittin
Gözlerim boşluğa daldı ardından



İzini sildikçe; kar, tipi, boran
Kimseler kalmadı halimi soran
Kalbimi sen kadar, olmadı yoran
Kardelenler bir bir, soldu ardından



Sebepsiz yıkarken gönül evimi
Sildin gözlerimden bütün mavimi
Tarumar ederken tüm hevesimi
Sözler kifayetsiz kaldı ardından


Kardelen
14.12.2021
Arşiv