Hep beklemek midir bize düşen pay
Ey sabrım senden de bir yere kadar
Yoruldun bilirim, esmedi huzurun yeli
Olmuyarsa bırak yükünü gönül, sen de cay.

Karşılığı olmasını beklemeden de koşarız
Mutluluğu hem gece hem de gündüz ararız
Kiminde sinmiştir kısık bir ateşin kıyısına
Kiminde Dolunay`ın geceyi ışıtmasıdır o
Ve cümlesi birlikte söylemi yor mu şarkısını
Neredesin ey mutluluk diye binlerce solo ve koro.

Vermedik mi mücadelelerini zeminde, onurdu
Ter aktı kiminde alından, gözlerse uykususzdu
Nelerden vazçgeçtik, o bir anlık hazzın seri için hatırla
Omza değen, teselli eden bir el aramadık mı
Yoksa sitem yerine niçin dile getirdik umut sözlerini
Aramaların belki de bir nihayeti olmayacak, müşküldür
Ve fakat yine de silkinerek kalkmalı yerinden,
Seslenmeli avazın çıktığınca o masalsı hezeyanlara
Söyleyin neredesiniz, arıyorum sizi yıllardır hala.

Her arayana bulmak kısmet olmayabilir, işin esası
Olsun, bulanlar değil midir vazgeçmeden yolu sürenler
Vermese de bize ses, bulmak denen de sürprizdir, anlık
Hedefe varana kadar güçlü durabilmek elzemdir
Dünya dedikleri şu zemin, vazgeçmeyenlere o beklenen
Taşı dahi kırdıran sabırdan sonra, ödülünü geciktirmez
Hak eden ve onurla yürüyenlere elbette verecektir.

Bizim ödülümüz ne paradır, ne de mal.
Onlar olsa olsa kolaycılıktır ve gönle ihtilal
Oysa ne de mütevazidir ümitleri beklentilerin
O beklentiler ki yalın bir tebessümde binbir yüzde
Sizce de koskoca bir ömre bedel değil midir?
Oğuzhan KÜLTE