Ben bir düş sakiniyim düşündüğüm kadar sevdiğim
İçine düşülesi aşkın veryansın ettiği
Nice düş’ ün sakinidir yüreğim
Debdebeli bir aşka hicret ettiğim
Belki de yenildiğim kadar mutluyum
Mutlu olduğum kadar hüzne sadık
Aşkın fıtratında saklı her kanıt
Elem sokağında
Efkârın arka yolunda
Endamlı yüreğimin pervane olduğu
Aşkın saltanatını sürdüğüm kadar hüzünle sırnaşık
Bir iklimde kaldığım baş başa

Nihayeti baştan belli yolculuğun
Erdiğim hidayetse tanımsız
Aşkın şık varlığında sevdiğim kadar insanları
Kala kaldığım kayıtsız
Bir başımalığın acısı çökmüşken içime
İçerlediğim değil artık
İçtiğim binlerce şiir ve imge
Dizlerimin b/ağı her çözüldüğünde
Sektiğim bir dizeden diğerine

Hörgücü mahlasımın
Hüznümle şerit değiştirdiğim
Gel gör ki ihlasla sevip yazdığım
Ne ucubedir kalemim
Ne de ucu bucağı vardır
Soyutlandığım kadar hayattan
Sevdiğim kadar feryadıma konan
Konduğu gibi göçen her şarkı
Alfabedeki harfler yetmez de asla bana
İçimin külliyesinde şakır sözcükler
Gözümü sakındığım kadar
Gönülsüz sevmeden kala kaldığım derbeder

Bir ukdedir dün
Bir nükte değil de hani sıradan
Sanmayın da nutkum tutuldu
Asaletim babadan miras
Sessizliğim de
Konduğum o afaki bulut
Arz ettiğim varsa yoksa umut
Ant içtiğim üzerine
Sevgiyle eşleştiğim her gün her hece
Diridir varlığım
Asla dingin olmayan yalnızlığım
Diviti bitmez asla kalemin
Dibi gördüğüm kadar
Ben bir düş sakiniyim

Elham okuduğum bazen evhamla konduğum
En ulu makam en âşık rüzgâr
Benim ben:
Aşka sevdalı estiğim kadar
Asık yüzlü eşrafım
Ya da gıybetin hası ile dolup taşan
Ne yalnızlığım sorgulansın ne de yazamadığım
Yazmakla bitse idi keşke tüm dertlerim
Kanıksadığım yalnızlığımsa iksirli tesirli
İkilettiğim aşkın şiddeti
Bilmezler de kaçıncı kuvvetiyim hüzün denen mertebede
Sektiğim değil sadece
Sarktığım şu pervazdan
Elbet pervasızım
En çok severken ve yazarken
Coşkumsa katıksız eşlik eden ezelden

Hünkârım hükümranlığında Mevla’mın
Hazanım hüzün yüklü miladım
Hazırım da göçmeye lakin vakti gelmeden de yok niyetim
Uzaklara gitmeye ben ki:
Ben olmanın zikri
Fikrimle özdeş kalemin meali
Ne şarlatan rüzgâra kanarım
Ne de nifak sokanlara yakınım
Yakardığım tek sahibim
Yalnızlığın ve kalemin esiriyim
Esaretim s/onsuzluğa
Özgün bir rüya belki de gördüğüm
Ben bir şiir sakiniyim
Ben şehrin sadık sakini
En çok düşlerde buluştuğum
Düş mü gerçek mi, bilemediğim
Bir rakımsa konduğum
Yağan rahmete müteşekkirim
Yağmalansa ne ki varlığım
Yâd ettiğim kadar güzellikleri