Güfte : İsmet Bozkurt
Beste : Mehmet Çelebi

Nehir kıyısında gezer bir güzel
İlkbahar gülüşlü kadını sevdim
Ağaçlar kıskanır döküyor gazel
Türkülerde onun adını sevdim.

Sarı saçlarında bahar yeli var
Coşkun yüreğinde Tuna seli var
Yanağında açmış gonca gülü var
Sözleri gizemli yad’ını sevdim.

Kuşlarla sohbeti dile getirir
Avuç avuç verir umut yetirir
Beni diyar diyar alır götürür
Tenime dokunan bad’ını sevdim.

Her saniye her an aklımda durur
Her sabah saatler adını vurur
Bir buse gönderse dudak bal olur
Miski amber kokan tadını sevdim.

Sözleri kahredip beni kırsa da
Aklımı müşkülde koyup yorsa da
Cellat gibi tutup başım vursa da
Yakarak eriten od’unu sevdim.

Parmağı çalarken bir dertli sazı
Şiirler türküler getirir yaz’ı
En güzel şarkımdır gül’ün beyazı
Nameler sarhoşu ud’unu sevdim.

Dilsiz Kalem bilir hasret özüdür
Can evimi yakan ince sızıdır
Asena yurdunun Türkmen kızıdır
Yöresi, töresi budun’u sevdim.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)

Yad : uzak yer, anmak
Bad : yel
Od : ateş
Budun : soy, boy