hemen hemen bütün yollar kapatılmıştı
onun için
yalnızca bir tek yol bırakılmıştı !
seçme şansı yok gibiydi bu durumda
mecburen yolu tuttu yürümeye başladı
kalabalığa karıştı yürürken
mecburen o tek yolu yürüyenler
farklı nedenlerle yol almak gereği
farklı hayaller için yola çıkma kararları
farklı amaçlar
ihtiyaçlar ihtiyaçlar
ama, tek bir yol vardı yürünebilecek …




yürüdükçe uzayan
uzadıkça dikleşen yorucu bir yol
amaçlar
hedefler
idealler
herkesin kendi dertleri
herkesin kendi bireysel çaresizlikleri
çözüm bulma umuduyla yürüyen milyonlarca insan
aslında işin özeti
bu insanların hepsi için elde olan neydi?
tıkanan tüm yollara karşın açık tutulan bir tek yol


aslında yolun sonu çözümsüzlüklere kadar uzanıyordu
görebilmeleri, bilmeleri mümkün değildi
görebilme
anlayabilme
değerlendirebilme
idrak yetenekleri çoktan beridir yok edilmişti
‘’ yürü ! ‘’ demişti birisi
kimdi neydi önemi yoktu
yürünecekti o yol
yüründü de
milyonlarca çaresiz insanın ulaştıkları yer
hepsine de farklı biçimlerde hazırlanmış
çözümsüzlüklerdi …


her birisi içiiiiiiiin!
özel hazırlanmış çözümsüzlükleeerrrr!
hepsinin de yürüyebilecekleri bir yol
bir çözüm ihtimali gibisine
açık tutularak sunulmuştu onlara
artık hepsi birbirlerinin çözümsüzlük yol arkadaşı
bir bakıma çözümsüzlük ortağı olmuşlardı …


mutlu azınlıkların felsefesiydi
mutsuz, çaresiz çoğunluklar yaratmak …


anladılar mı bilinmez
ne tür bir senaryonun figüranı olduklarını


eriştikleri çözümsüzlüklerle uğraşırlar şimdilerde
şarkının dizelerindeki gibi
‘’ bu türkümle bu feryadım ‘’
‘’ senden geldim sana Tanrım ‘’
ve dahi
‘’ bir yol göster bana Tanrım ‘’


gelinen yer çözümsüzlükler aşaması ise
idrak edemezler elbet
oysa ki ;
yol bitmiştir aslında …





Dünya üzerindeki bütün zenginlik ve servetlerin % 95 i , dünya nüfusunun % 1 i kadar küçük bir mutlu azınlığa ait. Şimdi o mutlu azınlığa da bir gülümseyelim hep beraber. ‘’ İyi ki varsınız. İyi ki de, bizler için, bu çözümsüzlüklere giden yolları da yapmışsınız ‘’ diyelim mi?





Mert Yiğitcan
18 mart 2023 / istanbul