Bir kalbim vardı içinde sen olan
Yıkılan,biten umutlarımı yeşerten
Yüreğimin bir köşesinde olupta
Ama bir türlü sevdiğini söylemeyen
İçimde ki sızıları duymasa da yüreğim
Her gece parmak uçlarımda öldürürdüm isyanımı
Sensiz sokaklarda dolaşırken,duymadın feryat seslerimi
Gecelere çivi çakar oldum
Sol yanımı acıtan sevdam,yine de sen ağlama
Teselli dedim,senden gelen her şeye
Her seferinde kendimi karanlık kuyulara tutsak buldum
Gece mavisi sevdalarımı ararken gökyüzünde
Çığlık çığlığa sesler duydum
Işık saçmak senin için gelince gecene…
Konmak isterdin her zaman bu can tenime
Göğüs kafesimden öpmek isterdi dudakların
Fersiz gölgem, yüzünün aynası olurken
Yakamozunda seyrettim sönen ateşini
Ya büyüme yüreğimde çık git
Yada güneşimde kızaran meyveni yedirme kimseye
Becerebilirsen bir şiir yaz gönül sayfama
Sözlerinden şarkı yapayım dillerden düşmeyen
Bak mevsim sonbahar senfonisi çalıyor
Sabret,gözlerimden çiçek olup yüreğine açayım
Patilerinden tut ellerimin, sen kovala ben kaçayım
Hep aynı Ay’ın altında karanlığına yıldız olurum
İçinden umudu eksiltmeyen,bakanların göremediği
Görenlerin çaresizce seyrettiği
Sevildiğini bildiği halde naz yapıp,gelmeyen sen
Karanlık olsa da,bir gece var
O karanlıkta yerde bir bekleyen "ben"
Kendini kaybetmiş huzur bulamayan"sen"
YEŞİLIRMAK