İzabella
uzak ülkelerin muhacir kızı
yalnızlık tüten soğuk kış bacalarından
zifir renginde bakır yapraklar dökülürdü
sen herkesin karşısında
ve herkese aykırı
bir ıssız şehrin kalabalıklığı olurdun
bir kalabalık şehrin ıssızlığı
İzabella

İzabella
çatlak dudaklarının yarıklarından
sızardı kış ayazı
sızar ve acemerişan bir ağıda yanaşırdı
ben sana kırık buz parçaları taşırdım eski milat kalıntısı
favorisi uzardı eteğindeki kızıllığın
sonra ben tropikal mevsim kuşağında
evrilirdim gözlerinin kırkikindi yağmurlarına

İzabella
savaş çocuklarının kirli yüzüdür benim yüzüm
ruhumda eski şubatların darp izi
hadi kokla beni
kokla dirilt yeniden tanı tanımla
aşk masallarının çoğulluğuna ver beni
bir ölüm söyle kaç bin kez öldürülür sevgilim
gülüşün kocaman bir dünya devirirken İzabella
gülüşünü vur yüzüme
vur ki yüzümde kirlensin yüzün
yüzün yüzümle kirlensin İzabella

İzabella
ayazdı kıştı
yalnızlık kokardı geceyi bölen adamın ayak sesi
bir kızın üzüntüsü düşerdi puslu pencere camına
sen İzabella
sen dilemma sen hayırsız sen ırmağın kızı
yorgun tren vagonları geçerdi ömrünün raylarından
sonra kırılgan bir elif üşürdü sepkin gözlerinde
sen bilmezsin
Elif en çok boy(n)una benzerdi
kelimeler harp düzeni alarak dudaklarının kıvrımlarında
bir ağıt olur dökülür
bir şiirin deltası olurdun sıcacık mısralarda

İzabella
beni dağıt beni sar savur hırpala
dağlara yollara çöllere vur göğsümü
vur ki adım adınla anılsın
olmadı
hoyrat bir dağ yamacı sırtına yasla
İbrahim’in atıldığı ateş
Nuh’a dar gelen tufan
içimin mahşerinde/yangınında zihnimin
sil baştan sil baştan tanımlansın