Duralım artık...
Yoruldum dünya
Yuklendigim onca dertten
Onca. Kederden
Onca günahtan yoruldum
Biraz mola diycem ama
Zaten ömrün Sonuna dayanmış vaktim
Yinede dur durda az soluklanayim
Kaldırmıyor Cussem bunca yükü
Aslında kurutmakta istemiyorum
Bazılarını çoktan bıraktım geride
Üstümde kalanlar
Ağır maden ocağı gibi
Altında eziliyirum
Mecal kalmadı
Yolun sonuna yakınım
Biliyorum...
Mayın tarlasına düşmüş gibiyim
Ne ileri gidebiliyorum
Nede geri
Kala kaldım Onca yükümlü
Geriye dönüp bakarken
Hüzünlerim döktüğüm göz yaşlari
Ve ardımdan dokturdugum göz yaşları
Aklıma geldikçe
Bir mayına basıp infilak etmek istiyorum
Çözüm olamayacak belki
Ama belki bazı yüreklere nefes aldırırım
Yiklmaz sandığım cussem
Şimdi kendiliğinden yıkılmak istiyor
Sarsilmaz sandığım yüreğime
Kirli eller dokundu
Ne idim ne oldum
Zincirini kırmış aslan iken
Şimdi suskun bir hal ehval içindeyim
Hangi yana çevirsem başımı
Anlialrim filim şeridi gibi gözlerimin önünde
Cennet kapıları çoktan kapandı bana
Cehennem kapıları ardına kadar açık
Hangi dua ile gircem bilmiyorum
Susuyorum sadece
Susmakta kar etmiyor ki
Beynim yüreğim benliğimi Talan ediyor
Takılıp kalıyorum düne dünden öncesine
Keder yukluydu yüreğim
Bazen güldüm bazende
Göz yaşlarımı icerime akitim
Lakin yüreğim için
Her daim kükredim
Olmadı
Olmadı işte hayat dur dedi
Dunya dur dedi
Ne deliliğim kaldı
Nede o aslan gibi kukremelerim
Dur ne olur dünya azıcık
Soluklanayim
Yüküm ağır yüküm maden ocağı
Ayaklarımın altında mayınlar
Yüreğimde hancerler var
Neyleyim ki Bu Talan dünyada
Sevmekten başka
Karınca dahi incitmedim
Lakin çok insan incitmisim
Çok kırmış çok ağlamışım
Ben ...
Hiç incinmdim
Hiç kırılmadım
Hiç ağlamadım
Hiç pişman olmadımmi sanırsınız
Yüreğimdeki yaralar
Tedavisi olmayan
Reçetesi olmayan yaralar
Kim bilir
Belkide bu fani dünyaya elveda dediğimde
Yazılacak tebeşir taşına reçete...