Gün batışıyla içimde yanan
Soğuk bir eylül hüznüdür içimde kaybolan
Yağmurların göl oluşturduğu
Karasuyun sokaklarından geçerken
Gözyaşımla ıslanır içimdeki yalnızlığım
Yokluğunda,her baktığımda seni görür gözlerim
Titreyen bir gecede yükselir nefesim
Yokluğunda üşüyerek hiçliğe sarılırım
Senden ayrı kaldığım bunca şeyin anısına
Şiirler yszdım tozlu rafta duran not defterime
Eylül akşamları sensiz oluca
Kahırlanır yüreğim, yakarım bir sigara
Atarım kendimi
Unutulmuş bir şiirin son dizelerinde
Bir kadeh rakı söylerim kendime
Bu sensiz saatlerimde böyle unuturum seni
Sonra,kalkıp giderim,olta atarım sahilde
Bir zamanlar,birlikte yapardık,ne yaparsak
Özlem duyarken yalnız olurmu insan
Ben her zaman yanımda ol isterim
Yediğim bir ekmekte, içtiğim bir suda
Her zaman sen düşersin aklıma.
Her attığım adımda,her döndüğüm köşede
Sana benzetirim birilerini
Daha nasıl anlatayım sana kendimi
Her gece ylldızlara baktığımda görürüm gözlerini
Onun gözlerinin çok daha güzel olduğunu
Görebiliyormusun içimdeki bir eylül hüznünü
Seninle birlikte yaşadığımız onca şeyin anısına
Bir hüzün bu belki de eylül akşamında
Soruyorum seni kalbime
Bilmiyorum göremez oldum seni baktığım yerde