Aramızda kilometreler değil
Tatsız tartışmanın bıraktığı
Ağır bir sessizlik var
İnan bana, bu sessizlik
Çok daha fazla canımı yakıyor
Yanında olup gözlerinin içine bakarak
Özür dilerim" diyememenin
Ellerini tutup fırtınayı dindirememenin verdiği
O çaresizliği tarif etmem imkansız

​Biliyorum, seni kırdım
Belki de sesimdeki ton
Seçtiğim kelimeler, kurduğum cümleler
Kalbinde istemediğim yaralar açtı
Oysa sen benim
Hayattaki en güvenli limanımsın
Senin kalbini korumam gerekirken
Hüzün bulutu çöktürmüş olmanın
Ağırlığı altındayım
Lütfen bil ki;
Ne söylersem söyleyeyim
Hiçbir şey sevgimin önüne geçemez
​Zaten uzakta olmak
Başlı başına bir sınavken
Bir de üzerine bu küslüğü eklemek
Ruhumu daraltıyor

​Sana ulaşmaya çalışmak
​Sesindeki o kırgın tonu duyup dokunamamak
​Seni teselli etmek isterken
Mesafelere yenik düşmek...
​Bunlar benim en büyük korkularım
Bizim aşkımız yollara, mesafelere
Kafa tutacak kadar güçlüyken
Bu aşka gölge düşürmesine izin vermeyelim
Her gün biraz daha fazla özlerken
O bir saniyenin hayaliyle yaşarken
Kalbini kırmış olmak
Benim en büyük pişmanlığım

​Aşk, kusursuz olmak değil
Kusurlarınla birlikte birbirine tutunabilmektir
​Beraber kurduğumuz hayalleri hatırla
Verdiğimiz sözleri düşün
Sesindeki gülümsemeyi geri kazanmak için
Ne gerekiyorsa yapmaya hazırım
Çünkü sensiz bu mesafe
Sadece bir yol değil
Sonu gelmeyen bir gurbet gibi
YEŞİLIRMAK