Elbistan, Pazarcık, kırıldı faylar
İndi Kafa beyne, betondan taşlar
Geçit vermez oldu, yıkık kapılar
Yıkıldı depremle, Maraş ilimiz

İki bin yirmi üç, Şubat gün altı
Gece dört onyedi, sabaha karşı
Yedi virgül yedi, salladı arş-ı
Yıkıldı depremle, Urfa ilimiz

Kara kışta söndü, yanmaz ocaklar
Yaktı ciğerleri, dolmaz kucaklar
Ayazlar içinde buz, ölü hem sağlar
Yıkıldı depremle, Antep ilimiz

Viraneye dönmüş, harabe iller
Göçtü başımıza, modern evler
Toz duman her taraf, karanlık yerler
Yıkıldı depremle, Kilis ilimiz

Yok dünyada böyle, benzeri olay
Yüz yıldır beklemiş, yer altında fay
Yarıldı gök yerle, birleşti Uzay
Yıkıldı depremle, Malatya ilimiz

Yedi altı saldı, kalbime sancı
Nice genç bedenler, soluksuz kaldı
Anne baba evlat, çok canlar aldı
Yıkıldı depremle, Hatay ilimiz

Kim dayanır böyle, derin acıya
El kol bağlı gelsin, Hızır kapıya
Yok kurtuluş olsan, sultan saraya
Yıkıldı depremle, Diyarbakır ilimiz

Tek yürek milletim, yaralar sarar
Seksen beş milyonda, kalpler bir atar
Bükülmüş boyunlar, dilde dualar
Yıkıldı depremle, Adıyaman ilimiz

Yaşlı gözler arar, der oğlum kızım,
Kurtulsam ne yazar, gitti sol yarım
Bed beniz soldu, kalmadı zamanım
Yıkıldı Depremle, Osmaniye ilimiz

Kul Ahmed-i düştü, ateş bu ayda
Kolu komşu dostlar, yığın altında
Allah’ım yardım et, biz kaldık zorda
Yıkıldı Depremle, Adana ilimiz

Ahmet Ali Canbaz 08/02/2023