Kendimiz ettik biz, kendimiz bulduk
Şehir şehir derken, köyden kovulduk
Öz vatan yurdunda, yabancı olduk
Köyde şehirliyiz, şehirde köylü...

Fakirlikten düştük, gurbet eline
Döneceğiz derken, bir gün geriye
Dediler genç nesil, köy neyimize
Köyde şehirliyiz, şehirde köylü ...

Unuttu çocuklar, örf adet, dini
Açıp saçıp rezil, etti kendini
Ne bey olabildik, nede medeni
Köyde şehirliyiz, şehirde köylü ...

İki arada bir, derede kaldık
Kaybolduk içinde, mâânen yandık
Para mal mülk derken, biz çok aldandık
Köyde şehirliyiz, şehirde köylü ...

Piknik yapar olduk, dağ, bayır, evde
Konserveler yaptık, vakum şişe de
Köy gibi yaşarız, gökdelenler de
Köyde şehirliyiz, şehirde köylü ...

Kaybolurken Koca, şehirlerde biz
Köylerde değişmiş, el olmuşuz biz
Bozuldu dilimiz, kimiz böyle biz ?
Köyde şehirliyiz, şehirde köylü ...

Tüm güzellikleri, köyde bıraktık
Şehir şehir derken, nasipsiz kaldık
Kul Ahmed-i biz bir, çıkmaza sardık
Köyde şehirliyiz, şehirde köylü ...

(Kul Ahmed-i)
Ahmet Ali Canbaz 15/05/2023