Dünya bir serüven olmuş dönerken
Canım dediklerin gitti gördün mü
Aşkını ebedi gibi sunarken
Göz açıp yummadan bitti gördün mü

Bahane üretme yaşamak için
Hataları suçu taşımak için
Mutluluk payını aşımak için
Bir’i ödevini attı gördün mü

Dayandığın dağlar nasıl eridi
İşde hayat sana böyle ders verdi
Aslında ne hayır ne de şer idi
Tarihe imtahan kattı gördün mü

Şafağı sezmeden güneşi sakla
Ruhun ahvalini birazcık pakla
Vicdanını oku dönüp de yokla
Aslında doğruya yitti gördün mü

Şuurun yitirmiş yüzünde kara
İmandan kayanın özü fukara
İsrafil üflerken anında Sur ‘a
Ademler yerlere yattı gördün mü

İbret alemi var görünür gözde
Feryadı figanım dolu özde
Bunları yazarken her bir sözde
Bir millet toprağa battı gördün mü

Haramı helaldir deyip sunanlar
Halkın acısını içip kananlar
Kendini Allahdan büyük sananlar
Bir ufak kıvılcım yetti gördün mü

Ayşe Kavak

# şiir
# ibret
#deprem
# şair
#şairler