Ve sen serseri...
kafası güzelken ki hep güzel
dünyama kafa tutan sen
İsmini cismini sevdiğim
yağdırdığın sağanağın altında
tutuşur dağ misali melekler
melekler ki tutsaktır serseri ruhuna
ucu bucağı sen tüter dinmeyen ateşte
şahittir yerde gökte melekler
ah serserim...
hecesi ılık ılık akıtır mürekkebini
her satıra aşk diye
durulmuş bir denizken
coşar dalgalar azgın sularda
ah üşümüş serçeyi koynunda ısıtan serserim
şifa niyetine ağzındaki lokmayı verenim
dili dimağı aşk kokan aşka akan yangın yerim
mabedim mabedine esir hür bir köle
gel gitlerin sesiz çığlığında haykırır serseri duruşun
kamçılar her sözün benliğim nefesinde
uzun soluklar dökülür düştüğün yüreğime
bir çığlık olur dudak kıvrımında rüzgârın sesi
ah serserim çıplaklığın göğünde çarpışır
çarpışır derinliğinde yağmurun renkleri
Rengin dansına dönüşür
toprağın rahmine düşen her cemre
toprak bereketinde fışkırır kar beyazı laleler
kokusunda baş döndüren leylaklar eşlik eder
serserimin gönlü neşesine...
omuzuma kondurduğun busenin
saçlarımda dolaştırdığın elinin
yüreğime yüreğini değdirdiğin
nefesini nefesimde gezdirdiğin
uzun bir masalı baştan sona
gül bahçesine çeviren
romantik serserim...

huzurun koynunda sıcacıktır can suyu sohbetin...🍃