İmha ettim karanlık ne varsa
İfa ettim aydınlık masalları ve mizacımda saklı nice dua
Bir bilinmeze rücu eden mevsim
Geceyi b/ölen nefesim ölü nefsim.
Ah, aşkın suskunluğunda sizi uzaklardan sevdiğim.

Bir deryasınız, bayım
Bense dilemması yalnızlığın
Sönen ferine doyamadığım yıldızlı akşamların
Coğrafyasında saklı mizacım.

Hemhal olduğum yer gök
Sevdiğime kadar içimde saklı sonsuz dilek
Bir rabıta ise zaman
Bir akis ise sessizlik
Ve işte sönen ateşin yeniden parladığı içime dikilesi
Bir ağaç gibi
Köküme sadık
Ve kopuk bir yaprak olarak addedilirken
Yol yorgunu bir günün üzerinden
Saatler geçerken
Kendimden geçtiğimin ertesi
Kucakladığım yine kendim
Gölbaşında raks eyleyen ışıkların minvalinde
Sökün eden çiçekler ve bahara namzet mevsim

Ah, bayım…
Sizsiz öncem
Sizsiniz güncem
Örtüleri bir yığınak ki kalbin enkazı
Ve işte yeniden inşa ettim nazlı dünyamı
Bazen bir şiire konduğum
Bazense kapısında kovulduğum
Nice köy nice kasaba ne ki?
Ben ki yenik addedilen ve işte şehre duyduğum hayranlık ile
Selamlıyorum sizi.

Semamsınız.
Sedanter ömürden firar eden bir hız
Araf’ta takılı kaldığım ıssız
Ve yerle yeksan edilmiş nazsız niyazsız
Geçmezken ömür
Bahşeden Huda’ma âşık ve sadık
Akabinde uçtuğum mevsim
Uçuşan saçlarım ve kalemin rüzgârı
İhya edilesi yürek
Mehtaba bir âşık gerek
Elbet Yıldız olarak defalarca kaydığım
Peçesinde dolunayın nidalar fırlattığım kara delik

Sözcükler hüzünlü
Yaşamı gütmekse zor, bayım
Ayan beyan değil saklıdan bir aşkı sunan
Rabbime nasıl da müteşekkir ve muhtacım
O ki: yılgın takvimlerden dökülen günler
O ki: iklimde saklı güzellikleri buyur eden ve İlahi Kader
Nabzını tuttuğum seyyah yüreğim lahzasında konaklayan
Varsın olsun keder.

Ben ki: muştalanan
Aşk ki: bazen üstü karalanan
Siz ki: imkânsızlığın çeperinde uzak kılındığım
Tuzak bilsem de aşkı
Otağı kurduğum göğün pervazı
Ve pervasız aşkımla cümleten giriştiğim mücadele
Neferi olmaksa ömrün
Firari sözcüklerin bir bir döküldüğü
Sıradan olmayan bir hayat
Bağdaş kurulası bazen rüzgâr
Bazen telaşla süzüldüğüm kopan bir yaprak

Zamlı tarifesi aşkın
Elbet özlemdir faizini ödediğim
Özverimle kat çıktığım
Bazen yoldan çıktığım
Bazense kalemin baştan çıkardığı savruk kalbim
İmtiyaz tanırken bu imkânsız aşka
Köpükleri denizin yıkarken ruhumdaki kumsalı
Bir tanrı edasıyla.

Ve zaaflarım, bayım
Ne hüsran ne kaygı sonlandırır bu aşkı
Ne de seyyah iklimlerde saklı
Vedası ayrı seması ayrı güzel yârin
Belirsizliğin minvalinde yolum bir düştü ki size
Esintisi yorgun mealin
Yol yordam bilmediğimden de değil
Bilakis baş koyduğum yolda sütliman olsa keşke hayat
Şiarı sözcüklerin de asla değil basmakalıp
Ve basma elbisesi mevsimin
Cüret etmediğim kadar içim kalabalık
Ve nükseden sesi bilinmezin
Sahi, bu aşk size çok mu tanıdık?

İlahi bir süzgeçtir içinden geçtiğim
Derindir hüsranım içime çektiğim
Demlendiğim kadar dertlendiğim ne ki?
Dar yollardan firar edip bu sefer uçuşa geçtiğim
Elbet bu aşkın mimarı bir yıldız kümesi ait olduğum
Belki de cennet bahçesi çiçek sıfatımla dikildiğim
En endamlı kök de bende kopamadığım kadar sizden
Kopup da geldiğim dünden hatta ölümden
Bir ricamsa çok mu gelir size?

Bahşedilen nefesi tüketirim de uğrunuza
Bir vaveyla gecenin tamburu
Yüreğe huzur veren ney’ in sesi
Demeyin de sakın ha: kimin, neyin nesi.
İlahidir acılarım ve deruni
Bir miat ki dolmayan
Bir cihat ki sonlanmayan
Bir milat ki sizsiz geçen ömrü de heba ettiğim
Ve kuytularında ruhum size şiirler ikram ettiğim
Elbet başım gözüm üstüne, bayım
Varsın olsun sizi durduk yere seveyim…