6
Yorum
44
Beğeni
0,0
Puan
734
Okunma
Hüznün bulutları dolaşıyor saçlarımda
özlemin yangınında üşüyor yüreğim
haresine harflendiğim
sancılar doğuruyor gözlerim
sensizliğin ayazında alevler üşütüyor ruhumu
sızısı dinmiyor sensiz örtündüğüm gecede
buğusunda içlendiğim
yağmurun tanığıyım az biraz
az biraz çatlamış dudaklarım
içimde kanayan yaraya
bir cümlede iyi değilim... adı sensiz/lik
yönünü kaybetmiş kuşların çığlığıyım bu gün
bilindik zamanın kaybolmuş anındayım
hıçkırığı düğümlenmiş saatin susundayım
ağlamanın eşiğinde kurulu dar ağacıyım
hatırının en kanlı gömleğinden dökülüyor renkler
renkler ki kan kırmızı
ateşlenen toprağın filizleri savruluyor göğe
el amin diyemem ki sensizliğe
sensizlik ki
kıyımdır soluma soluğuma
düşmektir toprağın yatağına sevdiğim ...🍃
Şiirin sahibi
Cevap Yaz