0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
526
Okunma
öyle bakıyorum,
kör gibi,
karanlığı yırtan aydınlık gibi,
ama ne aydınlığı giyebilirim, ne geceyi uyutabilirim,
sökük bir kazak gibiyim,
ne tersin tersi ilmekler,
ne düzün düzü,
belkide yüzü,
işte ilmeleye ilmeleye,
ne tersi,
ne düzü,
bir kaosun kaosu,
vakit de ağrılı ben de,
ağrı vatan bellemiş iliklerimi,
ne caddesi var,
ne sokağı,
sökük taşların arasında,
ot gibi varlığın peşindeyiz,
sonra sökük sabahları,
ilmeleye ilmeleye akşamlara kavuşturuyor,
adına da yaşam diyoruz,
söylesene kelebekler vadisi,
yaşamak bu mu,
iki çırpınış bir uçuş…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (1)
