Baktın mı şevkat akar yüzün dilin
Bilmez kimse nedir ne yöne için
Asıl beni kendini kandırırsın kimsin
Çok öte değil vicdan koparır görebilseydin

Ne tez kayboldu yufka yüreğimiz
Hiç görmez dost eli gözlerimiz
Oysa meltem esse üşürdü içimiz
Baksan iki tende bir candık hepimiz

Vahşileşti öteleşti insan i duygular
Korkar oldu insan duyarsız arzular
Düştüğünü görse yardıma korkar insanlar
Oysa ayağa kalkardı dünya kalmamış vicdanlar

Tanıyamaz oldu insan artık biri birini
Dağılıp gitti kalmadı çekirdek ailesi
Kardeşi kardeşe düşman bellendi
Baksan görsen aynadaki kim kimdi

Kalmadı manzarası çiçekler böcekler olan
Tükendi gitti ekmeğini paylaşan insan
Dost dediğinde menfaat arayan
Aynadaki kim bak sensin sen olmayan

Eskiden olsa utanırdı insan bir lokma demeye
Aldı başını gitti dini alet edip dilenmeye
Hanlar hamamlar dikildi insanlık yerine
Aynadaki vicdan güzelmiyim söylesene

Öksürsen koşardı mahalle yedi ev
Sıkılırdı insan gel iki muhabbeti sev
Her insanda kibir dediğin koca dev
Aynadı ki insanlığa idi hep grev

Tc Serkan Günay

( insanlığın geldiği son nokta hangi ara unuttuk biz şefkati nazik olmayı yardım severliği dostluğu hani derlerdi ya sana cenneti verseler ne yaparsın diye bana cenneti verseler üşürdüm cehennemi verseler yanardım insan en çokta yalnız kaldığında ölürmüş ben bunu anladım)