Dediler islamın’dır burçtaki bu sancak,
Bed’rin arslanlarını gör dedi Çanakkale.
Bu mücessem ruhla Nusret bizedir ancak,
Ebediyetler buna sır dedi Çanakkale.

O beldeki bulunmaz cihanda tek bir eşi,
Kabirleri olmuştur Çanakkale cephesi.
Mehmetçiğin aşkı’ki söndürdü o ateşi,
Küffarın boğulduğu yer dedi Çanakkale.

Nice isimsiz nefer yatar senin koynunda,
Bu savaşın edebi imanlı kalp nurunda.
Mehmetçik şehit oldu o gün Allah yolunda,
Şühedâ’yı yâr gibi sar dedi Çanakkale.

Dün Çanakkale’deydi Halep Şam’lı Mehmetler,
Bugün torunları bizden himaye ve aş bekler.
Karşı çıkıp duranlar Tabyalar sizi bekler,
Nöbetin sonsuza dek var dedi Çanakkale.

Erenler enbiyalar Allah’ın inayeti,
Mehmetçik gözleriyle görmüştü kerameti.
Çözülememiş sırrın malum idi hikmeti.
Mübeşşirun geldiği yer dedi Çanakkale.

Gökyüzünden mermiler yağarken her sipere,
Allah şahit ki korku yoktu o gün kutlu nefere.
Bu toprağa göz koyan çıkar son kez sefere,
Unutma emsalidir gör dedi Çanakkale.

O büyük kahramanlar yazdı bu destanı,
O Kınalı kuzular vatanın kurbanı.
Kurtarandır vatanı şüheda imanı,
O gün sıratı geçen ecdada yâr dedi Çanakkale.

Şühedanın imanı yetişir Süreyya’ya,
Çanakkale destanı sığmaz hiçbir rüyaya.
İmanlı Türk neferi kavuşmuştur hülya’ya,
Boğaz harbi küffara har dedi Çanakkale.

Dindari/Osman Dindar/İst.19.03.2017