Dar zamanlarda çıkmaz sokağın başında bulundu
Ruhumun cesedi
Bakır kazanlarda sakladık sevgiyi geç kaynasın hep sıcak kalsın diye
Günahlarımızı siyah iplerin dokunduğu tezgâhlarda düğüm bıraktık
Çocuksu gülüşlerimiz bir kilimin nakış’ında eskidi




Bırakıp gitmeleri hiç beceremedik
Ne kalan olabildik nede giden
Bir öykü yazmak istedik sadece masumane
Fark edemedik biz yazar değildik
Yarım kaldı
Birinci kısmın ayracı sen yarım kalan sayfanın ben
Sen noktayı aramaya gittin ya
Noktalar bizden çok uzak bırak virgülde kalsın





Göz kapaklarımda yokluğun ağırlığı
Ahir zamanlara saklıyor kendini yaşlar
Tende gizliyken tüm günahlar
Anne sütünün kokusunu bekliyor azad etmek için kendini
Ve hiçbir sessizlik vermiyor doğduğum günkü huzuru




Aşk günah sayıldı Havva Âdemi kandırdığı ilk günden beri
Ama biz elmayı hep çok sevdik
Bir elmanın iki yarısı değil bütün olmak istedik/kesilmişti






Dilsiz kaldı şimdi tüm ağıtlar
Günahlar nöbette
Hayat yarım kalan bir öykü işte…



şev