Hangi yalancı bahar kokluyor şimdi
O rüzgar vurgunu küt saçlarını
Hangi mevsimsiz çiçek teninde sevişiyor
Hasretin hazanımken ey ömrümün eylülü
Hangi Kasım buğusu tutuyor ellerini


Yağmuru seninle ıslanırken sevmiştim
Güneşi seninle ısınırken
Kış hiç böyle üşütmemişti oysa beni
Şimdi dudaklarım güz yanığı menekşe
Gözlerim yağmur bulutu bakışlarım sis
İki rekatlık nefesin ucu aşk sonu endişe
Begonyalar serpmiştim krizantem’ler
İnanırsın diye sende bu düşe


Şimdi
Hangi sokak lambası yürür benimle kol kola
Şimdi hangi deli uçurum getirir beni yola
Şimdi Hangi saat vurmaz dibine sensizliğin
Hangi asi yelkovan yüzüne sessizliğin


Şimdi ben hangi dil de anlatırım
Alfabesi kayıp sevdamı
Hangi çocuk yüzlü şiir vasfını taşır
Hangi kuş kanadında

İçim neşter kesiği sevgin can tümörüm’ken
Şimdi hangi cerrah parçalar içim de seni
Hangi sezeryan aldırır bu hüznün içim de ki
Döl yatağını
Hangi deli sevişme siler dudağımdan
Kan dudağını
Ben şimdi hangi çiçeği sula’yıp severken solar’ım
Ey ömrümün eylülü


Dili geçmiş bir yüklem de kalsaydı keşke
Unut demeler’in umut anlamı taşımasa’ydı
Bende bu kadar ve hep bir
Aşk öznesi olmasaydı suskun gözlerin
Sonra ben böyle sevmezdim şiirlerin yüzünü
Masum çocuklar gibi
Şimdi ne paçalı güvercinler ne kumrular eskisi kadar
Mutlu..
Nede ben onlar gibi yarınlardan umutlu

Gel dök yine kalbimin yanı başına
Hayallerini
Aldatmasın baharlar ey ömrümün eylülü.