Sevdam, yokluğu hüzün sarmalım
denizim, göğüm, rüzgarım
nefesim, yüreğime can verenim
biraz hüzünlü burda gece
yokluğunu yüzüme yüzüme vuruyor
şehir boş avazı çığlık martılar
üstüme üstüme geliyor dünya

sen yoksun ya şimdi burda ,yüreğim üşüyor
firar ediyor yıldızlar göğümden
sessiz sessiz ağlıyor sol yanım
ben kendimden firar ediyorum
sen gittin ya şimdi
gece karanlığını örtüyor üstüme

geleceksin biliyorum tozu dumana katarak
geleceksin sensiz geçen her ana söverek
gelecek ve sıcağında güller açtıracaksın biliyorum
ben ki tutkulu, ben ki vurgun âlâ yüreğine
ben ki pervane her dem gözlerine

ah yârim, sevdiğim bu şehir sensiz
bu şehir ölü geceler doğuruyor pencereme
bu şehir ki, sen gibi biliyor özlemimi
soluna, soluğuna bırakıyorum kendimi
sıcağında dizlerimi çekip göğsüme
nefesinde nefesleniyor her hecem
iyi bak bize emi yüreğinin sesindeyim...