Öl desen öleceğim günler vardı benim
Sen varsan mutluluktan öldüm
Yoktun yandı içim sensizlikten öldüm
Kapkaranlık günlerim
Zindan gibi gecelerim oldu benim
Varken şükrüne ağladım
Yokken hasretine
Ama en çok varken yokmuşsun anladım
Ne kadar yakınsan o kadar uzakmışsın..

Uykusuz sabahladığım günler oldu çok zaman
Yandı gözlerim
Ve kül oluncaya kadar yüreğim
Ne günüm vardı ne gecem yanmadığım
İçimin sen yanını dağlamadığım
İçim sökülünceye kadar ağladığım..

İçimi senden arındırdım seher vakitlerinde
Döktüğüm her yaş ile
Süzülüp düştün gözümden
Her yaşım temizledi senden kalan yarayı
Kimsesizleştim..
Sakinleştim..
İyileştim..
Keskinleştim..

İçimde senden kalan iyi kötü tüm hatırları
Göz yaşlarımla yıkayıp akıttım
Son göz yaşım dökülünce gözümden
Acıyan yanlarım iyileşti
Bir daha sana hiç acımadım
İyi ki ağlattın
İyi ki çok ağladım
Ben senden arınmayı göz yaşımla başardım
Şimdi arınmışlığımdan yazıyorum sana
Çok ağla.......
Sonuna kadar acımadan geçmiyor YARA.....