Her şeyi doyurabilmek mümkün belki de
Şu gönlü doyurmanın, incineni onarmanın
Ve kısaca mutlu olmanın var mı pratik yolu
Neden hafıza çağrıştırır cevabı hep eskilerde.

Yok muydu hezeyanları o geçmişin, karaya çalan
Her şeye rağmen anlıyorum ki bizdik ayakta kalan
Bir bakıştan bile nem kapanlarla yürümek ne zor
Kopuyor iletişimin telleri, düşüyor yüreklere kor.

Mezuniyet ilkokulmuş, okumuş ha okumuş
Bir de şimdi bakın ki liseliler ne de boşmuş
Her yandan ve yöndendi zenginlik, kültürdü
Yaşanırdı değerlerle, cehalet hepsini öldürdü.

Daima diye başlayan cümleler ne de ısrarcı
Duruma göre değişilir diyenler bence duyarlı
Elbette hassasiyetleri de var hayatın, istisnadır
Her zaman haklı olmak inadı, kanayan yaradır.

Ben dediğimiz o şeyi taşıyan herkes bilemezmiş
Burunları önde yürümek, kırıp dökmek maharetmiş
Hadi toparlayın bakalım şu enkazı öyle kolaysa
Başkasının gözünden de bakabilmek insaniyetmiş.

Sürekli bir şeyleri dayatırsanız insanlara, kin beslenir
Sevgi ve umudun yittiği yerde günler hep gecedir.
Diğerlerinin de yaşadığı bir efsane değil, gerçektir
Vurdumduymazlıkla tüketilen sabrın sonuysa hezimettir.

Hırs ile yaşayanlar örmedi mi setleri hayatımıza
Kesildi yolları paylaşımların yaşanmıyor temaşa
Etkisi olanların yetkileri ne de kısırlaştı ,bakın şu işe
Yetkisi olanlarsa kof kaldılar öylece, işte netice.

Hakkıyla bilenindir söz, dinlemelidir edeple onu
Ayaklardan olur mu baş, uçurumdur bunun sonu
Değmiyorsa esintisi yüreğe, şüphededir görünen
Bir duruştur şu bilgelik, bellidir yürüyüşten.

Bizler açız güzel söze, hikmet katan bilge öze
Kof kafalılar nasıl da seçiliyor bakınız ettiği söze
Akla hitap derinlikten. Yüreklere hazsa edepten
Yoksa her ikisi sizde, lütfen çekilin önümüzden.

Oğuzhan KÜLTE