Hiçliğime martaval okuyan bir şahikanın kanadında asılıyım misal:
Ve mikado çöpleri gibi dağılıyorum hele ki yok m yok mu
İçimin bariyerleri…
Yetim bir güvercinim aralıksız posta taşıyan
Nöbet ehli bir neferim ben:
Vatanına sevdalı
Şüheda mazisine âşık bir askerim
Irkımla dinimle bütün bir Mümin
Olmanın ötesinde
Aşkı hicret
Yalnızlığı teğet geçtiğim.

Gönlüm geniştir, bayım hayli de paslı
Pas vermediğim âşıklarım oldu dünde misal
Ki ben küçük bir çocuk olmanın verdiği muhtıra ile
İpe asılı çamaşırlar değil kâğıtlar kondurdum balkon demirlerine
Ne de olsa öğretmen kızıydım
Ve aşkı ayıplayandı ailem
Bense sessizce içimden sevdim insanları
Evet, sevgi ile büyütüldüm
Lakin d/okunmam yasaktı aşka
Uzağında kaldım kalalı
Tuzağına düşmeyi gizlice sevdim
Gaipten gelen bir coşkuydu beni esir alan.

Nesir bildim ben aşkı…
Şiir bildim hayatı
Ve demlendim sözcüklerle
Boyumdan büyük mesleklerim oldu
Bir bankanın kambiyosunda
Bir de çocukken zorla öğrendiğim
Piyano resitallerinde boy gösterdim sırf babam istedi diye
Ve sırf babam istedi diye işletmeyi bilmeyen mizacımla
İşletme okudum işletemediğim şirketlerde
Tek tüfek çalıştım
İşime ve insanlara layık olmak adına
Aralıksız kendimle çatıştım.

Çakmak çakmak gözlerinde kötülerin
Hep iyiye meylettim iyimser oldum da
Hayatımın ilk yarısında idame ettiğim tüm okulları
Birincilikle bitirmek adına canhıraş uğraştım
Sonlanmadı da öğrenciliğim
Öğretmenliği de çok sevdim
En çok da öğrencilerimi
Usulca başlarını sevdiğim titreyen elleri ile bana uzaktan dokunan
Öğrencilerimi yüreğimde biriktirdim
Anaç varlığımla anne bildiler beni
Şirk koşan kimse Tanrıya
Teyakkuzda geçti ömrüm
Geçimsiz addedilendi ruhum
Çıkmadık candan umut kesilmezdi madem
Bense matemimle büyüttüm şiirlerimi
Tinimde saklı o asalet ile.

Asi bir rüzgâra meylettim sonra bayım
Beynamaz rüzgârla da dalgamı geçtim…
Ah, bayım boyumdan büyüktü dalgalar
Esemesi okunmuş kumsallara vuran
Yosun gibi taş gibi
Kaskatı kesilenleri dahi yumuşattım içimdeki bitimsiz sevgi ile
İhtimamla sevdim hayatı insanları da

Refüze edildiğim iklimlerde kliması bozulmuştu madem yüreğimin
Kodaman hayatlar adadım evrene
Evreninse umurunda olmadığım kadar
Kaderimle hemhal
Hatırşinas olmayı da öğrendim mademki mealimdi sevgi iklimi
Metazori sevenlere asla öykünmedim
Öldürdüğüm nefsime hatimler indirdim her Cuma
Uğurladığımda insanlar Cumartesi kalabalıklarında
Yalnız gezindiğim şehrin caddelerini döşedim şiirlerimle
Kimine göre eziyet
Kimine göre meziyet idi yazdıklarım yaşadıklarım da
Körüklü otobüs gibi…

Tıklım tıklım içimin meclisi
Şebeke sistemi çökmüş şehrin de röntgenini çektim
Geçtiğim o x-rey cihazında görünmez kılındı
Yüreğimin kırıkları
Aşktı şah damarımdan yakın olana duyduğum haşmetli duygu
Aşkın hakir görüldüğü iklimlerden firar ettim
Ve kimse ikilem yüklü titrine sıfatlar ekleyen
Endamlı bir gülüşle hedef aldım yalnızlığı
Hem yalnızdım hem kalabalık
Hem nasıl yazılırdı bunca şiir, bayım?

Defolu yüreğimden firar eden imgeler durağında
Beklemeye aldığım iç sesim
Nasıl da infilak etmişti
Kalemin pimini her çektiğimde.
Ben yeniden âşık oldum kendime ve şiire
Nabzını alamadığım hangi duyguysa
Önceki hayatımda rölantiye aldığım
Ve işte şakağıma dayalı aşk dolu kalemim
Şiar edindiğimsiniz hem siz, bayım
Şair sıfatımla bana hükmetmeniz ise nerede ise imkânsız
Çünkü ben hiç olmadığı kadar sevdim, bayım
En çok da aşkı nasıl da pervasız
Salındığım şu dünya ikliminde
Seken bir gamlı notayım
Gamlı baykuşun rüyasında bile zor gördüğü…