Yıllar yılı savaştım bitmedi yasaklarım.
Böyle kavga, dövüşle nasıl da geçmiş zaman.
Acımı tebessümün can evinde saklarım.
Bilemedim el midir, yoksa bey midir yaman?

Ara sıra düşünüp dalıp giderim ben de,
Bilirim ki her zaman iki can bir bedende,
Birlikte nefes aldık iyi ve kötü günde,
Farkına varıyoruz, yüreklermiş son liman.

Yaşanılan çoğu şey gitmez olurken hoşa,
Gönlümüz gelemiyor baktık kolayca coşa,
Farkına varıyoruz heyhat desek de boşa,
Yaşam denilen yerde, değilmişiz sütliman.

Anıları toplasak bir yüreğe sığar mı,
Her biri cellat olup dönüp bizi boğar mı,
Yoksa çok uzamadan güneş birden doğar mı,
Huzur dolar mı kalbe, dedirtmeden el aman.

Alnımız her dem açık, yani pürü pak olsun,
Sıkı tut ellerimi sevgimiz ortak olsun,
Hile hurdadan uzak tanığımız Hakk olsun,
Geri dönüp gitmesin bizden merhamet uman.

Dost olan dosta yakın gözden yaş silinmeli,
Alnı açık yüzü pak meydana gelinmeli,
Yürek yüreğe ayna, içteki bilinmeli,
Ne varsa orta yere serilmeli sap saman.

Dosteli açık söyler söze söz eklemeden,
Yolculuğa çıkmalı yarını beklemeden,
Sevmelerden korkarak, yürekler teklemeden,
Bu yürüyüş bitmesin davran can özüm heman.
Bahri Yıldırım